Wat mij betreft heeft degene die de term Passend Onderwijs heeft uitgevonden een Gouden Loeki verdiend. Een geweldige reclame slogan. Want wie is er nou niet voor Passend Onderwijs? Je zegt toch niet: nee hoor, ik vind het niet nodig dat kinderen onderwijs krijgen dat voor hen Passend is? Nee, Passend Onderwijs wil iedereen. Maar net als in de reclame is de term misleidend. En niet zo’n beetje ook.

Want Passend Onderwijs betekent dat er zoveel mogelijk kinderen in het reguliere onderwijs worden opgevangen. En hou me te goede, daar ben ik niet tegen. De ideologie die er achter zit (of daar voor wordt gebruikt?) is prima. Een kind in de buurt naar school. Gewoon met andere (reguliere) kinderen. Dat is Passend.

Als het reguliere onderwijs dan ook maar de handvatten kreeg om Passend te zijn. Maar die handvatten krijgen ze niet. We doen namelijk nog steeds dezelfde dingen als voor de invoering van Passend Onderwijs in augustus 2014. Nog steeds zitten er 30 leerlingen in een lokaal met één juf of meester er voor. En tussen die 30 leerlingen zijn nu ook leerlingen geplaatst met allerlei problemen. En dan heb ik het niet over dyslexie of dyscalculie. Want dat zijn zogenaamde reguliere problemen. Nee ik heb het over zwaardere problematieken als bijvoorbeeld een complexe ADHD met stoornissen in het autistisch spectrum. Dit is niet alleen problematisch voor het betreffende kind maar juist ook voor de overige leerlingen in de groep. En als je geluk hebt is er maar één ADHD-ér in je groep.

Maar die handvatten krijgen ze niet altijd. We doen namelijk nog steeds dezelfde dingen als vóór de invoering van Passend Onderwijs in augustus 2014. Nog steeds zitten er 30 leerlingen in een lokaal met één juf of meester ervoor. En tussen die 30 leerlingen zijn nu ook leerlingen geplaatst met allerlei problemen. En dan heb ik het niet over dyslexie of dyscalculie. Want dat zijn zogenaamde reguliere problemen. Nee, ik heb het over zwaardere problematieken als bijvoorbeeld een complexe ADHD met stoornissen in het autistisch spectrum. Dit is niet alleen problematisch voor het betreffende kind, maar juist ook voor de overige leerlingen in de groep. En als je geluk hebt is er maar één ADHD-er in je groep.

Maar we kunnen nu toch extra geld krijgen voor die leerling? Ja zeker. Als het het samenwerkingsverband dat de gelden moet verdelen behaagt, dan krijgt de school extra geld. (Er moeten natuurlijk eerst allemaal testen en toetsen en verantwoordingen worden afgelegd voordat een samenwerkingsverband bereid is om geld te geven. Heb je wel alles gedaan om een leerling ‘normaal’ op te kunnen vangen?) Maar wat kun je voor dat geld? Ook dat geld is een marginale bijdrage voor de ondersteuning van de juf of meester met 30 leerlingen in de groep en één gediagnostiseerde ADHD-er. En dan hebben we het natuurlijk niet over de aandacht die juf of meester niet kan geven aan dat stille meisje met haar dyslexie. Daar gaat de aandacht nu niet naar uit. En laten we wel zijn: 30 kinderen in een groep?? Het is niet van deze tijd. Zelfs niet als er geen problematische kinderen zouden zijn in een groep. Het is voor veel ouders al moeilijk om twee kinderen in het gareel te houden. En dan hoeven die ze niet eens te leren lezen en schrijven en allerlei doelen te behalen. Maar een leerkracht van 25 jaar met een groep van 30 kinderen in de leeftijd van 6 tot 9…. moet kunnen en is heel Passend…! En dit is geen verzonnen verhaal. Ik kom het tegen in mijn werk als adviseur. En een juf van 25 wordt gezien als ervaren. Ze staat immers al voor het 4^de jaar voor de klas.

Als we echt Passend Onderwijs willen dan moeten we uitgaan van het feit dat elk kind speciaal is. En dat dus ook elk kind Speciaal Onderwijs, dus Passend Onderwijs, verdient.

Klassen niet groter dan maximaal 24 leerlingen en in elke klas een onderwijsassistent als ondersteuning voor de juf of meester. Dat is geen luxe, dat heb je nodig als je 24 kinderen aandacht wil geven.

Maar dat is veel te duur, hoor ik al roepen. Nee hoor. Duur zijn al die samenwerkingsverbanden met directeuren in minimaal schaal 12 en dure bureaus eronder die natuurlijk opgetuigd zijn met secretaresses en ICT- en HR-afdelingen en onderwijskundigen. En de orthopedagogen die voor de samenwerkingsverbanden toelaatbaarheidsverklaringen moeten afgeven zodat de juf met de ADHD-er in haar klas geld krijgt. Maar dan is er natuurlijk niet veel meer over. En bestaat de ondersteuning uit 6 uur per week een extra iemand speciaal voor de ADHD-er. Maar de juf wil een groep van 24 kinderen en een assistent. Dan helpt zij de ADHD-er en ook de 23 andere kinderen… Sorry, juf, dat is niet Passend want te duur!!